συλλέγω

συλλέγω

Μπορείς άραγε να διαβάσεις το οποιοδήποτε αστικό τοπίο ,την πόλη, από τα όσα αφήνουν πίσω τους οι φυλές της; Αυτές οι άγνωστες φιγούρες που διαλέγουν το δικό τους κώδικα μέσα σε αυτό το χάος. Αφίσες ,graffiti, ανακοινώσεις, συνθήματα, να περιγράφουν ένα άλλο κόσμο το καθένα μέσα στην δική σου πραγματικότητα. Εσύ μένεις να τα χαζεύεις, να προσπαθείς να ερμηνεύσεις πως κατάφεραν και μπήκαν στο δικό σου κόσμο. Προσπαθείς να τα ερμηνεύσεις. Και αν αυτά είναι αντίθετα σε αυτό που εσύ πιστεύεις, σε αυτό που εσύ ανήκεις. Δεν πίστευες ότι υπάρχουν τέτοιοι έτσι; Τα κρίνεις. Ομορφα, χρήσιμα, σκουπίδια, έργα τέχνης, εμπορικά, διασκέδαση, πρότυπα. Οι λέξεις ποικίλλουν. Σου μεταφέρουν το μυαλό άλλον ανθρώπων, πολλές φορές στην ακραία τους έκφραση. Εκεί σοκάρεσαι. Αρχίζεις να νιώθεις την παθητική αφήγηση της πόλης. Η ίδια δεν διαλέγει τη συλλογή της. Απλά προσφέρει τους τοίχους της (σε μια περίεργη προσπάθεια προσωποποίησής της) για τις φυλές της να επικοινωνήσουν, πολλές φορές εξ’αρχής με στόχο το μήνυμα, τη σύγκρουση, την αντίθεση. Άλλες φορές με στόχο το κέρδος. Η αισθητική τους μοιάζει να ξεγυμνώνει απροκάλυπτα την προέλευσή τους. Σε αποκλείουν ή σε προσκαλούν. Εσύ συλλέγεις τις δικές σου αντιδράσεις (η να ονομάσουμε τα χαρτιά αυτά φορείς αστικής συνήδεισης ίσως;). Μοιάζεις να αρχίζεις να ολοκληρώνεις το παζλ στο μυαλό σου από τα βλέμματα που αφήνεις να πέσουν πάνω τους. Κυκλοφορείς αλλιώς τώρα. Οι φόβοι και οι απορίες σου συνεχίζονται. Απλά πολλές φορές τώρα πια ξέρεις το γιατί. Η δική σου συλλογή δεν είναι υλική. Δεν έχει νόημα. Γνωρίζεις τη πόλη. Τώρα πια ίσως ανήκεις και εσύ σε κάποια από τις φυλές της. Που ξέρεις ίσως να είναι και αναπόφευκτο.